Vardiyada

makina çarklarında kocamış gençliğim
en son sevdiğim kızı
-yine bir hayaldi hayal meyal hatırlarım-
bu ritmik gürültünün karanlığında yitirdim

hava karbonmonoksit
soluk yüzler kısık sesler ordusu
dilimde en son sevişmenin fosillenmiş hazzı
havam gündüzsüz
havamız isyanın en yücesine gebe
vardiyada her soluk özgürlüğe bahane
ellerim bana utanç veriyor anne
ah ki ellerim sahibime sattığım emeğimi
ele veriyor !
ellerim

hani sana çiçek taşıyan
ilaç veren ekmek veren saçını okşayan eller
şimdi elden bir şey gelmiyor
el ele bakıyor
el elden utanıyor !


spartacus rahat uyuma
tarihin diyalektiğinde biz
bak bu tek tip giyinik bu toplu alayla ben
köleyim
      köleler
           köleyiz !

                                    nec-ATİ