duramıyorum
üstüme bir şeyler eskitip bu mevsimlerde duramıyorum
yelkenlerimi bozkırlarda açarım ben de bir bilsem bunu
sanki sabahları bir coğrafyayı terk etmişim de mutluyum
kendimin üstesinden gelemiyorum.
yalnızım diyorum kurban olduklarım dağılıyorum diyorum
bir cümleyi tekrarlıyorum desen soluyorum bir de sen dur
bir konuya daha değiniyor aslında ayrılıklar ama çaktırmıyorum
kimsenin uzaktan yakından alakası yok. ellerim dans edince
ben bir istifayı hazırlarım kendime arkalardan bakarken oluyor
onlar öyle kalsınlar, sarhoş olmayı anlasınlar, gerçek sansınlar
sevgili ankara, bu gördüğüm şeyler bir elveda mektubu mudur?
ya da gökyüzüyle konuşurken bir insanı ne zannedebilirsem
kendime bir şeyleri açıklayamıyorum
bırakayım diyorum onlar öyle kalsınlar
bırakayım diyorum sarhoş olmayı anlasınlar
bırakayım diyorum bir şeyleri gerçek sansınlar
kendime yetişemiyorum.
Ulrike
(Zonguldak’tan bir öğrenci)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder